Dan gaat de fles toch maar open. Eerst haal ik het lood van de fles om vervolgens mijn Laquiole kurkentrekker langzaam maar zeker in de fles te laten verdwijnen. Hmmm, dit gaat mij veel te makkelijk. De kurk komt er wel heel makkelijk uit. Hij blijkt door en door nat. De hamvraag is alleen: hoelang al?

Maar goed, laat ik de wijn eerst eens even voorstellen. Dit is zondermeer een wijn met wereldberoemde buren. Het Perceel waar deze wijn vandaan komt ligt ingeklemd tussen de velden La Tâche, La Romanée, Romanée Conti en Romanée St-Vivant. Kenners en liefhebbers weten direct over welke wijn ik het heb: La Grande Rue van het wijnhuis François Lamarche. Een ?gewone? Appellation Vosne Romanée Controlée, want het betreft een fles uit ?84. Dit perceel is pas later een Grand Cru geworden. Maar, hij smaakt wel als een Grand Cru!

Na dat ik de wijn heb ingeschonken komt een mengeling van geuren mijn reukorgaan binnen. Leerachtig, aardbeien en een vleug muskus. Ondanks een wijn van deze leeftijd heeft hij nog gematigde tannines, evenwichtig maar vooral eenvoudig voor een wijn die van een soort ?heilige? grond komt. Hij heeft een scherpe afwerking met een gematigde lengte. (Met name hiervan had ik meer verwacht) Bovenal is het een zeer lekkere Vosne Romanée: heerlijk maar niet exorbitant bijzonder.

Cijfer: 8-