Op dat moment dacht ik: ja, dat is wel zo. Als ik er langer over na denk vraag ik mij af of dit een nadeel is? Natuurlijk zit er meer wijnromantiek aan het bezoeken van een hardwerkende wijnboer, dan aan een handelshuis met een glimmend gepoetste marmeren vloer. Maar wat zegt dit eigenlijk over de wijn? Is de wijn van een ploeterende boer die zijn ziel en zaligheid in zijn product legt nou echt veel lekkerder dan van die handelaar die vaak met zijn kapitaal de beste druiven en modernste technieken kan inkopen? Ik denk dat de waarheid ergens in het midden ligt.(zoals zo vaak!)

Ik ken inderdaad zelfstandige wijnboeren die fantastische wijnen maken tegen een redelijke prijs, maar ik ken ook handelshuizen die dit, tegen een iets hogere prijs ook doen. Een voordeel van zo?n handelhuis is wel dat vaak de distributie veel beter geregeld is en dan je gewoon on-line kan bestellen. Dit laatste in tegenstelling tot veel wijnboeren, waar je gewoonweg langs moet omdat ze in Nederland helemaal geen agent hebben.

Onlangs bleek maar weer eens dat een handelswijn helemaal niet slecht hoeft te zijn. Enige tijd geleden had ik in Meursault een doos Puligny Montrachet gekocht van de plaatselijke attractie: Chateau Meursault. Tijdens de beproeving van de genoemde wijn was ik al helemaal ondersteboven en bedacht mij nu eindelijk een betaalbaar alternatief gevonden te hebben voor zijn grote broer (of zus...), te weten; La Montrachet Grand Cru. Een witte wijn die ik beschouw als het absolute hoogtepunt onder de 'vin blanc?. Ook bedacht ik mij hoe heerlijk zo?n zelfde wijn zou moeten zijn wanneer die bij een echte wijnboer vandaan zou komen. Hier begint ook een beetje een lichte kater.

Afgelopen zaterdag waren wij weer gezellig uit eten in restaurant Zotte in Rotterdam, alwaar ik mijn kans schoon zag en een fles Puligny Montrachet 2006 bestelde van de wijnboer Alain Chavy. (het Restaurant doet overigens zijn naam steeds meer eer aan gezien de prijzen, maar het is er altijd druk) Vol verwachting werd dan bij het voorgerecht eindelijk de wijn geserveerd. Nadat ik uitgebreid aan de wijn geroken had in de veronderstelling aroma?s tot me te kunnen nemen, heb ik maar een slok genomen. Een goede textuur, dat moet gezegd worden, echter op wat aroma?s van appel en citroen na, deed de wijn gewoonweg vlak aan. En ondanks dat hij wel lengte had, was het in de verste verte niet wat ik ervan had gehoopt. Wellicht had de wijn gewoonweg nog langer moeten liggen? Ik weet het niet...of toch, want die wijn van het handelshuis Chateau Meursault was van hetzelfde jaar, hetzelfde perceel.

In dit specifieke geval prefereer ik dus duidelijk de handelaar. Bijna gelukkig zou ik zeggen, was de fles snel op en hebben we nog een demi Meursault 2006 besteld van het perceel Les Grands Charrons van Michel Bouzereau et Fils. Zonder twijfel een heerlijke distinctieve wijn die de aardachtige aroma's van de Bourgondische grond in zich heeft. Uniek, subtiel, rond, boterig, met mineralen en een zoet eindstuk.

Overigens, voor ik weer een hoop vragen krijg in mijn mailbox. De doos Puligny Montrachet van het Chateau Meursault was zo snel leeg dat ik niet de tijd heb gehad om er iets over te schrijven, maar dit zal een volgende keer zeker gebeuren.

Cijfer Meursault: 8,5