Tijdens het proeven van een aantal wijnen vertelde Pernille, een Deense schone en één van Alain?s sommeliers, dat ik absoluut de Aloxe Corton uit ?99 moest proeven. En wat kon ik anders doen dan volmondig ?ja? zeggen tegen zo?n uitnodiging.
Nog voor ik de fles had gezien (Bij Patriarch wil ik alleen maar wijn van de gaarden waarvan ik weet dat ze zelf propriétaire zijn! Druiven kopen kan namelijk iedereen!) had ze al een glas ingeschonken en bood mij deze ter beproeving aan.
Een mooie diepdonkere wijn die ruim op dronk is. Vol met klein zoet- en rijp fruit. Soepele tannines maken het geheel van deze voortreffelijke kwaliteitswijn af. De geur van deze wijn, waarvan de percelen liggen aan de onderzijde van de Corton-hellingen, had bovendien de onmiskenbare geur van natte aarde, wat zo typerend is voor rode bourgogne. De afdronk was opzich prima , maar niet super bijzonder.
Ondanks dat heb ik toch maar een voorraadje aangeschaft. Een voorraad die, mijns inziens, direct geconsumeerd dient te worden want de wijn is nu echt op zijn top. Toen liet Pernille mij de fles (en het etiket) zien, en wat schetst mijn verbazing: het bleek een Aloxe Corton te zijn van het Chateau de Meursault wat, net als Patriarche, ook tot de Kritergroep behoort.
Ondanks dat het een village wijn betreft vond ik hem toch pittig geprijst, maar dat had alles te maken met het feit dat deze wijn het predicaat Hospices de Dijon met zich meedraagt. De prijs werd echter weer goed gemaakt door wijnen die ik gratis mee naar huis kreeg zodat ik die rustig op een later tijdstip kan proeven.
Cijfer: 8- |