Het bleek een magnum met een verhaal. Het betrof een Bourgogne (AOC) van Jean-Hervé Jonnier van het perceel Le Vieux Jean. Dit perceel is (was?) eigendom van twee Nederlanders, te weten de eigenaar van het Delfts restaurant Le Vieux Jean (goh.. verrassend) en de eigenaar van het wijncafé de Klok (ook in Delft). Uit privacy overwegingen laat ik hun namen maar even achterwege. Via één van de twee heren ken ik ook het meer dan trieste verhaal achter het wijnhuis Jonnier.

De eigenaar, wonende in Chassey-le-Camp, bleek, naar het schijnt, een geheime voorkeur te hebben. Een voorkeur die betrekking had op zijn geaardheid. Nu zijn de normen en waarden in Chassey blijkbaar anders dan die in Nederland, wat hem er helaas dan ook toe bracht zijn hagelgeweer anders in te zetten dan voor de jacht op wilde zwijnen. Hij is niet meer. Gelukkig hebben familie en omliggende wijnboeren zijn percelen nu in beheer genomen en hoeft hij zich nooit meer ?verdacht? te voelen.

Terug naar het eten en naar de wijn, waar we nog een verdachte ontdekten: de kurk. Deze was namelijk helemaal nat toen hij uit zijn behuizing werd gerukt. Was de wijn nog wel goed, vroegen we ons af. Gelukkig werden we afgeleid door een fantastische carpaccio.

De wijn bleek overigens nog prima. De donkerrode vloeistof had een aardse neus, levendige tannines en bleek vol van smaak waarbij rood fruit en cacao de boventoon voerden. De afdronk was niet heel bijzonder maar dat is niet zo opmerkelijk voor een Bourgogne Pinot Noir. De wijn paste uitstekend bij de boeuf bourguignonne die onze gastheer wederom voortreffelijk had klaargemaakt.

Gezelligheid, fantastisch eten en een goede wijn: wat wil je nog meer?

Cijfer: 7,5